ŞİİRDİR GÖZYAŞI
  Ziya Osman Saba
 
BAHARI BEKLERKEN YAZILMIS SIIR
O günü görmek için sade bekleyecegiz,
Görecegiz bir sabah yesil tomurcuklari.
Hazirlaniyor gibi, gökyüzü, ufuk, deniz,
Bir sabah dökülecek baharlarin bahari.

Bu bahar yalniz mesut günler tasimaktadir,
Basbasa kalacagiz kenarinda bir suyun,
Göz alabildigine yesil uzanan çayir,
Bir saadet içinde sessiz otlayan koyun.

Bu bahar gülecegiz en içten bir sevinçle,
Bir melek ordan bize uzatacak elini.
-Beni birakma kalbim, kalbim sen bana söyle.
Ümitlerin en güzelini!..


 
HER AKSAMKI YOLUMDA
Her aksamki yoluma koyulmus gidiyorum.
Her aksamdan vücudum bu aksam daha yorgun.
Öyle istiyorum ki bu aksam biraz sükûn,
Bir cami esigine yativersem diyorum

-Rabbim, suracikta sen bari gözlerimi yum!
Sen, bana en son kalan, ben senin en son kulun;
Bu aksam, artik seni anmayan Istanbulun
Bombos bir camiinde uyumak istiyorum.

Sonsuz sessizligini dinlemek istiyorum.
Bilirim ki tasligin bir dösek kadar ilik,
Sana az daha yakin yasamak için artik,
Rabbim, ben yalnxiz zeytin ve ekmek istiyorum.

IMKÂNSIZ TESADÜFLER
-Cahit Sitki Taranci'ya-
Simdi çikiverecek karsima arkadasim,
Mektebe gitmek için geçtigimiz su yoldan.

Babam tok sesiyle birden çagiracak: "Ziya!"
Kalbimde eski sevinç, dallarda eski bahar.

Gözlerimi kapatip: "Bil?" diyecek birisi.
Bir mahser ortasinda sasirip kalacagim.

Ve girecek koluma bir melek gibi karim.
Saracak etrafimi dogmamis çocuklarim...

GÜZ
Çiçegin rengi soldu, bitti sarkisi kusun.
Yol tenha, dal mecâlsiz, su durgun.
Tabut yapilan tahta, ev ev tasinan odun.
Bahar, ümit yerine, ey kis, içimde korkun!

Allahim! kararmasa su gögün...
Dal senin, agaç senin, döktügün
Yapraklarla, mevsimlerle, gün gün.
Geçip gidisi ömrün...


 
BU RÜZGAR
Bu rüzgar her vakit böyle esmeyecek.
Gökte bulut, suda yelken, dalda çiçek.
Bir gün, bir gün var ki, günden güne gerçek,
Çatir çatir servi, çitir çitir böcek.
- Çek cigerlerine, bir nefes daha çek,
Bu rüzgar her vakit böyle esmeyecek.


 
GEÇEN ZAMAN
Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalniz birakmayin beni hatiralar.
Az yanimda kal çocuklugum,
Temiz yürekli uysal çocuklugum...
Ah, ümit dolu gençligim,
Ilk siirim, ilk arkadasim, ilk sevgim...
-Dogdugum ev. Rahatliyacak içim duysam
Bir tek kapinin sesini.
Ariyorum aklimda bir ninni bestesini...
Böyle uzaklasmayin benden, yasâdigim günler.
Günes, getir bir bayram sabahini.
Açilin açilin tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar,
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, siniflarim, oturdugum siralar...
Yalniz hatirlamak hatirlamak istiyorum
Nerde kaldi sevgilim, seni ilk öptügüm gün,
Rengine doymadigim o sema,
Ahengine kanmadigim irmak.
Birakip herseyi nereye gidiyorum?
Neler geçmisti aklimdan,
Nedendi agladigim, nedendi güldügüm?
Ah nasildi yasamak?


 
ÖLÜLER
Ölüler, ölüler nerelerdesiniz?
Ölüler, bir bilinmez yerdesiniz.
Artik gündüzleriniz gece,
Bütün günleriniz: dün.
Artik her sözünüz sükût,
Her isaretiniz gizli.
Tutuyoruz nasihatlerinizi...
Ölüler, ölüler her yerdesiniz!
Ne zaman aynaya baksam,
Görünüveriyor babam...
Bahçem, odam, sofam,
Nereye geçsem, nereye çiksam;
Hâtiram!
Her yerde sizden bir eser.
Gökyüzünde bir bulut
Biraktiginiz sesler
Yakin günese, aya.
Dokunabilsem oraya,
Kiminiz konusacak,
Kiminiz gülecek,
Eski günler gelecek.
Ölüler bilebilsem gittiginiz yeri,
Ruhum, muradina erecek;
Annem dösegimi serecek,
Topraginiz topragim,
Aranizda yatacagim.



 
RABBIM, NIHAYET SANA
Rabbim, nihayet sana itaat edecegiz...
Artik ne kin, ne haset, ne de yasamak hirsi,
Belki her sabah vakti, belki gece yarisi,
Artik nefes almayi birakip gidecegiz...
Ben artik korkmuyorum, herseyde bir hikmet var
Gecenin sonu seher, kisin sonunda bahar.
Belki de bir bahçeyi müjdeliyor su duvar,
Birer agaç altinda sevgilimiz, annemiz.
Gece degmemis sema, dalga bilmeyen deniz,
En güzel, en bahtiyar, en aydinlik, en temiz
Ümitler içindeyim, çok sükür ölecegiz...


 
ÇOCUKLUGUM
Çocuklugum, çocuklugum...
Uzakta kalan bahçeler
O sabahlar, o geceler,
Gelmez günler çocuklugum.

Çocuklugum, çocuklugum...
Gözümde tüten memleket.
Artik bana sonsuz hasret,
Sonsuz keder çocuklugum.

Çocuklugum, çocuklugum...
Habersiz ölen kardesim,
Mezari bilinmez esim,
Her bir seyim çocuklugum.

Çocuklugum, çocuklugum...
Bir çekmecede unutulmus,
Senelerle rengi solmus,
Bir tek resim çocuklugum...



 
 
  Bugün 1 ziyaretçi (3 klik) kişi burdaydı!  
 
En güzel şiirde nefret yoktur,kavga yoktur,kin yoktur;sadece sevgi vardır. Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol