ŞİİRDİR GÖZYAŞI
  Uğur Arslan
 
KIRLANGIÇ HİKAYESİ
 
Bir kırlangıç hikayesi
Kırlangıçların hikayesi
Hani şu altı ayda bir
Havalar soğuduğunda
Sıcak ülkelere göç etmek zorunda kalanların hikayesi
Hani sevmiş de kabul görmemiş
Sevildiğini fark edememiş
Yada sevdiğini bir türlü söyleyememişlerin hikayesi
 
Hikaye bu ya;
Bir gün bir kırlangıç
Gider
Ve bir adamın penceresine konar
Gagasıyla tıklatır pencereyi
Ve adam pencereyi açıp sorar;ne var? diye
Biliyorum der kırlangıç
Sana garip gelecek ama,müsaade edersen eğer
Seninle kalabilir miyim?
Niye ki?der adam
Uzun süredir izliyorum seni
Evine kimse girip çıkmıyor
Anlaşılan ne eşin ne dostun ne de arkadaşın var.
Beni içeri al,
İster bir kafese koy
İstersen avucuna alıp sev
Ne olur bundan sonra seninle kalayım, der
                                                               kırlangıç.
 
Adam şaşırır,
Düşünür,
Taşınır,
 
Ve reddeder kırlangıcı
Olmaz, der
Kapatır pencereyi.
 
Ertesi gün tekrar gelir kırlangıç
Ve konar pencereye.
Adam açar,
Yine ne var der gibi bir ifade yüzünde
Kırlangıç;beni içeri al, diye tekrarlar yine
Neden sen? der adam
Çünkü seni seven ben, der kırlangıç…
 
Üçüncü gün son kez gelir kırlangıç
Ve adama bak der.
Bu sana son gelişim
Ve son kez seslenişim.
Havalar soğudu
Artık göçüyoruz
Sıcak ülkelere gidiyoruz
Altı ay buralarda yokuz
Ne olur beni içeri al
İster bir kafese koy kapat
İstersen avucuna al sev
Yeter ki sana yakın olayım
 
Olmaz der adam
Ben bir insanım
Sen bir kuş
Elalem ne der bu işe
 
Hadisenin nihayetinde
Adam örter pencereyi
Ve kırlangıç da uçar gider
Diğer kırlangıçlarla birlikte
Sıcak ülkelere
 
Adam yine yalnız kalmıştır.
Yine yalnız kaldım der kendi kendine
Kırlangıcın içeri girmesine
Ve evinde kalmasına
İzin vermemiştir ama
Aslında bu işe bir hayli içerlemiştir.
Tamam,belki bir kuş
Belki bir hayvan
Ama ilk defa o’na biri
Seni seviyorum demiştir.
 
O güne kadar birinden
Bu iki kelimeyi
Duyacağı günü beklemiştir
Duyduğunda ise yüz çevirmiştir
 
Adam pişman olur
Ve kırlangıcı beklemeye karar verir
Artık bir kuş da olsa
Onu seven biri vardır
Altı ay sonra geri gelecektir
Ve sevdiği insanın evine gelecektir
 
Aradan bir ay geçer
İki ay geçer
Üç ay geçer
Dört ay geçer
 
Beşinci ve altıncı ay
Adam artık penceresi sonuna kadar açık
Beklemektedir
Nihayet altıncı ayın sonunda
Ufukta kırlangıçlar görülür
Hepsi öbek öbek geri dönmektedir
Sanki adam için
Uzaktan yaklaşan bu manzara
Bir düğün bir bayram gibidir
 
Kırlangıçlar gelir
Kırlangıçlar geçer pencerenin önünden
Ama bizim kırlangıcı adam bir türlü göremez
 
Nihayet son kırlangıç da geçmektedir
Bir dakika bakar mısın der adam son kırlangıca
Buyurun beyefendi der kırlangıç
Adam sorar:bir kırlangıç vardı
Buraya gelir pencereme konar
Beni sevdiğini söylerdi
Gördünüz mü benim kırlangıcımı?
 
Kırlangıç:
Beyefendi ne zaman oldu bu olay?
Adam:
Eee daha çok yeni,altı ay kadar oluyor,
Siz buradan göçüp gitmeden önce yani.
Ohooo siz kırlangıçlarla ilgili gerçeği
Bilmiyorsunuz herhalde der kırlangıç
Hayır der adam nedir o gerçek?
Kırlangıç:
“şudur;kırlangıçların ömrü altı aydır.
 
UĞUR ARSLAN
 
KÜÇÜĞÜM
Aynı sokakta oturuyorduk
Adı esrarengiz
Herkes O’nun hakkında farklı şeyler söylerdi
Hepsi nedensiz hepsi sebepsiz
Kirli sakalları vardı
Kahverengi gözlü,kumraldı
Ama mahallenin bütün kızları ona hayrandı
 
Hiç kimseyle konuşmaz
Sadece gelip geçerdi
Başı öne eğik gözü hep dalgın
Kimbilir aklından neler gelip geçerdi
 
Farklıydı
Gece boyunca lambası yanardı
Birgün onunla yolda karşılaştık
Çok güzel bir yüzü vardı
Bakışları sanki içimi eritiyordu
Kalbimi o an söküp atasım geldi
Çünkü ilk defa laf dinlemiyordu
 
O bakışları ve o gözleri
Aklıma işleyen gönlüm 
Anladım ki o an aşık oluyordu
Artık uyumak yerine sürekli onun evini izliyordum
Onunla karşılaşabilmek için
Akşam saatlerce kapılarda duruyordum
 
Bir akşam onu yine yolda gördüm
“Bir dakika bakar mısın?”dedim
“Acelem var küçüğüm”dedi
Sanki bana aramızdaki yaş farkını hatırlattı
Eve gidip ağladım
 
O gece karar verdim artık onunla konuşacaktım
Ertesi gün eve girdiğini gördüm
Hemen gittim
Ve kapıyı çaldım
Açtı “ne var küçüğüm?”dedi
Adımı bile söyleyemedim
Sadece “SENİ SEVİYORUM” dedim.
 
Gülümsedi cevap bile vermedi
“Evet” dedim
“Ne evet?” dedi
Konuşmadım
Ve koşarak oradan ayrıldım
Daha sonra bir ay evden çıkmadım
 
Bir gün kızlarla evde otururken
Mahalleye sirenler içinde bir ambulans geldi
Ambulanstan alelacele insanlar hızla onun evine girdi
 
Bütün mahalle aşağıya indik
Ve seyre daldık
Birkaç dakika sonra onu sedyeyle dışarı çıkardılar
Önümden geçerken;
“Ben de seni küçüğüm” dedi,
Ve gözlerini yumdu
Donup kaldım
Herkes bana bakıyordu
Eve doğru koşmaya başladım
Göz yaşlarım durmadan akıyordu
Evde annemler ondan bahsediyordu
 
Ailesi yokmuş
Kendi gayretiyle bu yaşa gelmiş
Okumuş
Sevdiği bir kız varmış ailesi vermeyince
Kaçmış ama kaçtığı gün ölmüş
 
Bir süre sonra yine sevmiş ama ne yazık o da ölmüş
 
Kimi sevdiyse ölüm ayırmış
Sanki onun sevgilisi Azrail’in ölüm fermanıymış
Bazen hiç nedensiz durup dururken ağlıyormuş
Uyurken başucunda
Bir kağıt,bir kalem
Bir de fotoğraf duruyormuş
Bir an önce ölebilmek için dua ediyormuş
 
İntihar edip hastaneyi aramış
Polisler evin duvarında
“küçüğüm” yazısını bulmuşlar:
“KÜÇÜĞÜMSEN DE ÖLME” yazıyormuş...
 
                                                                   Uğur ASLAN
 
KAVUŞURSAK BİTERİZ BİZ
 
Kavuşursak biteriz biz
Biz mutlu sonlar katiliyiz
Kavuşursak biteriz biz
Sevgiyle bakan gözleri kör deriz
 
Herkesin bildiği bir aşk
Herkesin attığı bir imza
Herkes gibi değiliz biz
Belki biraz serseri, belki biraz deliyiz
Ama kavuşursak biteriz biz
 
Pervane böceğinin mum alevine sevdası
Ateş böceğinin susuzluğuyuz biz
Yanar ama su içmeyiz
Etrafında döner alevle dans ederiz bize kimseden zarar gelmez
Biz zararı ancak kendi kendimize veririz
Severi, özleriz, aştan ölsek kimseye söylemeyiz
 
Biz artık biz değiliz
Ruhlar kavuşur ve konuşur gökyüzünde bir yerde
Ama bedenen kavuşursak biteriz biz
 
Melekler bize ağlar
Biz halimize güleriz
Onu bilir onu söyleriz
Kavuşursak biteriz biz, biteriz biz
 
İki sınır ülkenin dikenli telleriyiz
Dokunsak kanar ellerimiz
Kimselere söylemez gizli gizli severiz
Ama kavuşursak biteriz biz
 
Bir kor var içimizde yanan
Onu küllendiremeyiz
Görüşemeyiz, konuşamayız ve sevişemeyiz
Bir aşk var bizi biz yapan kavuşursak biteriz biz
 
Biz herkes gibi değiliz
İstediğimiz zaman gelip, istediğimizde gidemeyiz
Kahve içip gülüp, konuşup
Başbaşa yemek yiyemeyiz
 
Ne bir filmdeki mutlu son
Ne de göz yumulacak bir kaçamak değiliz biz
Biz sadece özlemle severiz
Ve kavuşursak biteriz biz
 
 
Sevda iki kişinin birbirine aşkı değil artık
Artık her aşk her ağızda sakız
Biz birbrimize aslında aslında her aşktan daha yakınız
Belki ayrı şehirlerdeyiz
Ama her gece aynı mehtapla buluşur
Yağmur yağarsa çıkar aynı yağmurun altında ıslanırız
Bu aşkı ancak biz biliriz
Şiirleri güvercinlerin kulağına fısıldar
Mektupları suya yazarız
Biz belki ayrıyız
Ama her gün aynı geceyi sabahlarız
Melekler bize ağlar
Biz halimize güleriz
Onu bilir onu söyleriz
KAVUŞURSAK BİTERİZ BİZ
 
UĞUR ARSLAN
Bir Çiçek Aldım
 
Dün gece yine yalnızdım
Sokağa çıktım
Ve kendime bir çiçek aldım
Kendim almamış gibi yürüdüm sokaklarda
Ve yalnız değilmişim gibi düşündüm
Ama her gece gibi dün gece de yalnızdım
Ve kendime bir çiçek aldım
Bir saat geri alınmış saatler
Ben geri almadım
Ve bir saat daha fazla sensiz kalamadım
Sokağa çıktım ve kendime bir çiçek aldım
Seviyor,sevmiyor,seviyor,sevmiyor
Papatya falı baktım
Sonra ya sen çıkmazsan diye
Yarım bıraktım
Bir masaya oturdum
İki çay ısmarladım
Ben içtim sen soğuttun
Sana söyleyeceğim her şeyi unuttum
Çok dert etmedim
Çünkü yoktun
Dün gece yine yalnızdım,sokağa çıktım
Hınca hınç insan doluydu sokaklar
Her biri bir başka yere koşuşturan
Birbiriyle konuşmayan
Hatta selamlaşmayan
İnsan doluydu sokaklar
Koskoca bir kalabalıkta kendini
Unutan,küçük bir fark vardı
O insanlarla aramızda kalan
Sadece bendim
O gece kendine bir çiçek alan
Sonra son vapur da kalktı iskeleden
Ben de kalktım,korktum
Niye ve neyi beklediğini bilmeyen
Bir adam gibi görünmekten
Deli midir nedir? Denilmekten
Dün gece yine yalnızdım
Rahat ağladım
Yokluğundan gizlemedim gözyaşlarımı
Işıkları hiç kapatmadım
Dün gece her gece gibi yalnızdım
Sokağa çıktım ve kendime bir çiçek aldım
Sen sandım,koklamadım.
UĞUR ARSLAN
 
 
 
  Bugün 6 ziyaretçi (32 klik) kişi burdaydı!  
 
En güzel şiirde nefret yoktur,kavga yoktur,kin yoktur;sadece sevgi vardır. Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol